Roken
Toen ik 18 jaar was, reisde ik een maand lang samen met een vriend met de trein door Europa. Het jaar daarvoor was mijn vader overleden en ik moest er gewoon op uit. In een tijd zonder internet, appen en face-timen kwam ik na een maand terug. Ik kan me nog herinneren dat ik de tuin in liep en mijn moeder op de bank zag zitten met een sigaret in haar hand. Ze was toen al 14 jaar gestopt met roken, maar de stress van een kind dat door Europa trekt, was haar te veel geworden. Ik zal dat beeld nooit vergeten en besef – nu ik zelf vader ben – hoe het voelt als je je zorgen maakt om je kind. Ik moest aan mijn rokende moeder denken toen ik afgelopen week in de krant een berichtje las over het aantal van 2.000 alleenstaande minderjarige asielzoekers (AMA’s) dat in Europa ‘kwijt’ is. Bij de stress die ouders van die kinderen ervaren helpen sigaretten niet meer.
Marco van Westerlaak
Directeur-bestuurder Welzijn West Betuwe